Amerykański kompozytor Paul Nordoff i pedagog specjalny Clive Robbins twierdzili, że każdy posiada wrodzoną muzykalność. Rytm bicia serca, dźwięk oddechu, barwa naszego głosu – brzmią w nas i pomiędzy nami. Ta wewnętrzna muzykalność nie znika w obliczu chorób czy niepełnosprawności. Pomimo naszej różnorodności muzyka pozwala nam być razem: wspólnie się ruszać, grać i oddychać. Dźwięk, a wraz z nim ruch, są dowodem naszego istnienia. Brzmię, więc jestem – oto nasza dewiza!

„Muzykoterapia działa tak, jak działa muzyka”  – Nordoff i Robbins wierzyli, że wspólne tworzenie muzyki wspiera rozwój dzieci odizolowanych ze względu na chorobę lub niepełnosprawność. W 1959 roku zapoczątkowali podejście muzykoterapii, które określili ‘terapią w muzyce’. Od tego czasu muzykoterapeuci w ośrodkach na całym świecie rozwinęli podejście Nordoff Robbins, pracując także z dorosłymi osobami z niepełnosprawnościami, uczestnikami w kryzysie zdrowia psychicznego, a także z szerszymi społecznościami.